Jak nauczyć się kochać siebie
Ma większą wagę co masz lub czego ci jeszcze brakuje? Dla większości z nas to drugie jest prawdą. Czujemy się nieadekwatni i głodni wszystkiego. Krytykujemy, potępiamy, cenzurujemy, a czyniąc to, powoli odchodzi nasz entuzjazm, prawdziwa radość, z jaką w pewnych epickich chwilach mogliśmy zobaczyć nasze niezłomne piękno, cierpliwość. Ale chodzi tylko o to: miłość do siebie to konstrukcja, która rodzi się w środku. Nikt nie może ci go ukraść, a nawet ci go nie dać. Umiejętność kochania i szanowania Ciebie należy do Ciebie codzienny podbój.
ZOBACZ TEŻ
Co powinniśmy zrobić, gdy myślimy, że coś jest z nami nie tak?
Powiedziałeś sobie w nowy sposób
„Problemy, które nękają nasze istnienie, wymagają od nas rozwinięcia skrzydeł do różnych światów. Rozwiązując problem robimy krok naprzód w naszym życiu, a tym krokiem naprzód naszą ścieżką jest formowanie się „Davide Munaro
Myśl i pisz w metaforach Davide Munaro, psycholog i psychoterapeuta. W swojej książce „Ale cóż to za twoje cierpienie” (Mondadori, 2021) przypomina nam o wartości metafory: w strumieniu wspomnień, które płyną wprost z głębi serca, jest zaproszeniem (ponownie) pomyśl o sobie i naszej historii w nowych formach, używając różnych słów i obrazów. Nawiasem mówiąc, trzeba powiedzieć, że operacja wcale nie jest łatwa, wymaga ciągłego treningu i szczypty dobrej zabawy; składniki, które pozwolą nam odkryć alternatywny sposób, która w zasadzie dotyczy nie tylko relacji z samym sobą, ale dialogu między nami a egzystencją. Konstrukcja obrazu siebie jest w naszym spojrzeniu: tak jest sposób, w jaki patrzymy na siebie i mówimy. Umiejętność wyobrażania sobie siebie jest aktem codziennego odkrywania, procesem wzrostu, który zachodzi w czasie i przez lata uczymy się cierpliwie delikatnej sztuki pogódź się ze sobą.
„L”największa przeszkoda to nasza historia i narracja, którą z niej tworzymy. Ponieważ każdy z nas interpretuje rzeczywistość na podstawie własnych oczekiwań, które z kolei są kształtowane przez nasze doświadczenia i przeszłość, to sama historia nie pozwala nam budować w umyśle odmiennych oczekiwań w stosunku do rzeczywistości i przyszłości, która nas czeka. "wyjaśnia Davide Munaro, który dodaje:" Jedynym sposobem na zmianę i wyobrażenie sobie siebie w zupełnie nowy sposób jest znalezienie nowe znaczenia w naszej przeszłości. Tylko to pozwoli nam odkrywać nowe realia i budować nowe odpowiedzi. Opowiedz się na nowo, porzucając stare odniesienia ”.
Odważ się na to, czego nigdy nie zrobiłeś
„Krótko mówiąc, musimy nauczyć się żyć w niepewności. Pewność reprezentuje naszą przeszłość i dlatego należy ją porzucić, szukając niepewności lub naszej przyszłości. Musimy skoczyć, porzucić bezpieczeństwo tu i teraz, aby szukać niepewność śniącego. Poszukiwanie tego, czego nie wiemy, pomoże nam zrozumieć, kim będziemy w przyszłości, wręcz przeciwnie, ciągłe poszukiwanie tego, co wiemy, powie nam tylko, kim jesteśmy teraz.
Opowiadać przeszłość znaczy rzuć się w nową przyszłość: to znaczy w pewnym sensie być szalonym. Uwolnienie mojej teraźniejszości w przeszłości oznacza pisanie nowych historii. Trochę jak żółw, który chce kontynuować, ale się boi i zostaje zamknięty w swojej skorupce. Przychodzi czas, kiedy musi wyjść z głowy, musi to zrobić wcześniej czy później. Powłoka przeszłości jest zarówno ochroną, jak i przeszkodą, od nas zależy, jak ją wykorzystamy ”.
Gdzie jesteś? Przestań, spójrz wstecz. Ta podróż zaprowadziła cię tak daleko. Teraz zadaj sobie pytanie, dokąd chcesz się udaćCo to za rzeczy wciąż to odkładasz? W wiecznym prokrastynacji odkładamy projekty, ważne decyzje, małe i duże zmiany, szczególnie w stosunku do siebie. Nawet po to, by się kochać, oczekujemy, że staniemy się… piękniejsi, wysportowani, bardziej skuteczni, z większą liczbą bramek w kieszeni. Zawsze zawieszeni między plusem a minusem, w międzyczasie zapominamy, że „jesteśmy” już: jesteśmy tutaj, dokładnie w środku ten punkt naszego życia. Trafiliśmy tam dzięki naszej historii, liżąc rany i szukając każdej słonecznej chwili. Niektóre są niezagojonymi ranami, a każda prowadzi prosto do serca co jest dla nas jeszcze warte. Blizny, które mamy, widoczne i niewidzialne, mówią o naszych bitwach, bólach, za które cierpieliśmy, o miłości. Wystarczy ich dotknąć, aby za chwilę odnaleźć uczucie tej starożytnej rany.
Naucz się wmawiać sobie: „Brava!”
Przyzwyczajenie nas samych zabija, powoli zatruwając entuzjazm sądami destylowanymi kropla po kropli. Jesteśmy skąpy pięknych słów, konstruktywne przemyślenia, awanse: o ile jesteśmy gotowi przebaczać i odkładać w czasie, jeśli chodzi o innych, mamy dla siebie bardzo surowe osądy. Teraz się odwróć: umysłem możesz przewinąć wątek dni. Powrót do okresu dojrzewania i dzieciństwa. Jakie były Twoje marzenia jako dziecko? Spróbuj sobie przypomnieć, co cię rozśmieszyło; czego potrzebujesz, na co liczyłeś. Każda osoba i sytuacja, z którą mamy do czynienia, stanowi punkt wyjścia, który uczynił naszą historię pełną skrzyżowań, przeszkód, ścieżek. Pozwól sercu poczuć najważniejsze wyciągnięte wnioski Do dzisiaj. Poczuj, ile bogactwa kryje się w twojej historii.
L 'autobiografia jest to skuteczna metoda samopoznania, prawdziwe narzędzie, które może przynieść jasność. To cię uczyni bardziej świadomi, silni i zdeterminowani. Będziesz potrzebował dyscypliny, ponieważ wymaga to czasu, jednak najlepszym sposobem, aby wejść głębiej, jest pozostawienie pisemnego zapisu, ponieważ zmusza cię do zatrzymania się i nie daje ucieczki od myśli. Wybierz długopis i notatnik lub komputer w zależności od tego, co czujesz najbliżej. Możesz pisać, używaj zdjęć, twórz kolaże, rysuj: użyj swojej kreatywności. Obrazy są chwytem pamięci i funkcjonują jako haczyk zdolny do przyciągnięcia zakopanych wspomnień. Niech pamięć otworzy sekretne szuflady. Daj sobie trochę czasu iw ciągu dnia staraj się dać sobie chwile do poświęcenia na wspomnienie. Nagle pojawi się coraz bardziej hojny i potężny strumień twoich obrazów, o których zapomniałeś, i które powiedzą ci, kim jesteś ponownie.
Oddychaj i zrelaksuj się
Przebaczenie to trudny czasownik: wymawiając je, odczuwamy już wszystkie konsekwencje sprawy; nie, nie wiemy, jak to zrobić w praktyce. Przebaczenie jest zbyt duża rzecz. Zastanów się jednak, ile razy zdarzyło ci się wybaczyć w ciągu jednego dnia: na przykład dzieciom. Drobne rzeczy, drobiazgi. Ale to jest ta sama sprawa. Jeśli o tym pomyślisz wiesz, jak od razu przebaczyć tym, których kochasz i którzy, podobnie jak dzieci, popełniają błąd z uśmiechem, nie wiedząc o tym. W końcu prawie zawsze się myli z powodu braku świadomości. W przeciwnym razie, gdybyśmy byli świadomi, postąpilibyśmy inaczej, prawda? Powiększ to trochę krąg zaufania i spróbuj rozszerzyć to na dalsze rzeczy, na wielkie fakty z twojego życia. Możesz to zrobić. Matką wszystkich zmian jest nasza przemiana sposób radzenia sobie z egzystencją. Objęcie wszystkiego, co jest częścią twojej historii, oznacza otwarcie ramion przed sobą i rozpoczęcie trochę sobie wybaczenia, zrobienie pokoju w środku i możliwość kontemplacji. z wyrazem miłości.
„Inspiracja”, znaczenie tego pięknego słowa mówi nam, że oddychając inspirujemy kreatywność, zdolności, zaufanie.
Nieustannie zajmujemy się sobą i życiem. Ale w końcu zwracamy znacznie większą uwagę na to, co zgodnie z naszymi parametrami nadal musimy mieć, zamiast zwracać uwagę na to, co mamy. Ty ile czy możesz cieszyć się tym, co masz? Zatrzymaj się dzisiaj i oddychaj. Możesz to zrobić gdziekolwiek jesteś. Nie potrzebujesz niczego więcej. Oddech, głęboki i swobodny, przechodzi przez ciebie, rozpuszcza wszelkie napięcia jak wiatr, który dotlenia ciało i otwiera umysł. Oddychanie jest lekarstwo na ciało i umysł. Wdychamy, powietrze w płucach się zwiększa i otwiera się klatka piersiowa. Wstrzymaj oddech na chwilę, poczuj bicie swojego serca. Żyjesz. Powoli robimy wydech: wypuszczamy powietrze i rozluźniamy mięśnie. Głowa jest pusta, umysł zrelaksowany. W takich chwilach jak ta, kiedy pozwalamy sobie na to po prostu obecny i bez oczekiwańmy też możemy poczuć miłość. Dzieje się tak, ponieważ przestajemy się torturować i gonić za chimerami: nie ma lepszej ani gorszej wersji Ciebie. To ty, ze wszystkim, czym jesteś. Dzięki swojej niezastąpionej złożoności autentyczne piękno.
Poczuj przepływ swoich emocji
Wiesz te stare zdjęcia, na których nienawidziłeś siebie? Lata mijają i znajdujesz je w szufladzie. Teraz wróć, aby spojrzeć na te ujęcia, z ubraniami, które nie są już modne, a przeżyty moment pozostaje nienaruszony w pamięci. Widziana stąd nawet niedoskonałość wywołuje uśmiech. Te, które wydawały się nie do pokonania wady, nie są już tak kanciastymi skałami, nabrały nutki słodyczy. JEST efekt czasu. Pod lupą teraźniejszości, nieustępliwe i drobiazgowe, problemy i wady przybierają gigantyczne rozmiary. Odległość tam zmniejsz i zmień rozmiar.
Ale kontynuując w tym tempie, ryzykujemy docenić kim jesteśmy teraz … jutro, kiedy już minęło i zmieniliśmy się w coś innego. Jeśli jako nastolatki nie zawsze byliśmy w stanie zobaczyć swoje piękno, teraz jest na to czas. Nie pozwól, aby nierozsądne poczucie perfekcjonizmu odciągnęło Cię od zaakceptowania tego, kim jesteś. Załóż „okulary czasu” i wypróbuj: wyobraź sobie, że masz wiele lat na swoich barkach. Gdybyś miał osiemdziesiąt lat, uśmiechałbyś się dziś do swojego nieszczęścia, ponieważ już byś go przezwyciężył. Nigdy o tym nie myślimy, a jednak dzisiaj to my tęskniliśmy wczoraj, ugrzęźli w kłopotach. Zachowaj swoje „jutro” w środku i zamień je w kompas, który potrafi prowadź swoje serce.
Jakie małe rzeczy są w stanie wyrenderować popraw swój dzień? Piękno jest wszędzie, jeśli wiemy, jak je zobaczyć. Ćwiczenie obserwacji piękna świata uczy nas również rozpoznawania piękna w nas. Poszukaj inspiracji, które sprawią, że znów się uśmiechniesz i wypełnisz dzień szczęściem, radością, entuzjazmem. Poczuj emocje, które sprawiają, że serce bije szybciej: to radość, strach, złość; jest ich wiele i są różne. Emocje przechodzą przez ciebie, ale zostajesz drzewo w środku burzy. Przebacz małe, nieistotne długi, a przekonasz się, że możesz odpuścić znacznie więcej. W międzyczasie pewność siebie i poczucie własnej wartości, które budujesz chwila po chwili już przynoszą ci bezgraniczną miłość do siebie, której być może nie odważyłeś się wcześniej nawet sobie wyobrazić.
