Jak to często bywa Google, wyszukiwarka najczęściej używana przez nas wszystkich, dedykuje swoje gryzmoły postaciom urodzonych w określonym dniu, które z różnych powodów szczególnie się wyróżniły. Dzisiaj przyszła kolej na rosyjskiego poetę i pisarza Boris Pasternakurodził się 10 lutego 131 lat temu i zasłynął przede wszystkim z tego, że napisał powieść Doctor Živago i odmówił przyznania Literackiej Nagrody Nobla w 1958 roku. Dowiedzmy się więcej o tym autorze.
Kim był Boris Pasternak
Boris Leonidovič Pasternak urodził się w Moskwie, jako syn impresjonisty, malarza i matki pianistki, oboje pochodzenia żydowskiego i pochodzącej z dzisiejszej Ukrainy. Miał szczęście, że kilkakrotnie spotkał Lwa Tołstoja, ponieważ jego ojciec zilustrował mu kilka książek. Po studiach kompozycji w konserwatorium i ukończeniu filozofii pracował jako prywatny nauczyciel i jazaczął uczęszczać na grupy literackie pogoda. W jednym z nich, dokładnie sześciennym futurystą, miał miejsce jego debiut literacki, dzięki pewnym zbiorom wierszy który jednak odniósł niewielki sukces. Z biegiem lat, poza tworzeniem własnej poezji, zacząłem tłumaczyć Szekspira, Goethego i innych poetów oraz komponować teksty prozatorskie.
W 1922r poślubił Jewgienija Władimirowna Lourie z którym miał syna. Rozwiodła się w 1931 i 1934 roku ożenił się ponownie z Zinaidą Nikołajewną Neuhaus.
W sierpniu 1934 r., Na Kongresie Pisarzy Radzieckich, Pasternak został wymieniony jako największy żyjący poeta radziecki i chociaż wielu jego intelektualnych kolegów przeciwnych reżimowi stalinowskiemu zniknęło od tego momentu, został uratowany. Jego zaangażowanie obywatelskie i polityczne wyłonił się z arogancją ze zbiorów poetyckich W porannych pociągach 1943 r. i Lo spazio terrestre z 1945 r., w których okazał solidarność ze swoim ludem w wojnie z nazistami, nie wyrażając jednocześnie jednoznacznej postawy wobec wydarzeń we własnym kraju ale nie tylko.
Doctor Živago
W latach 1946-1956 Pasternak pracował nad tym, co zostanie zapamiętane jako jego arcydzieło, Doktor Živago, które w 1965 roku stało się także film wyreżyserowany przez Davida Leana i wykonywane przez Omar Sharif, J.ulie Christie jest Geraldine Chaplin.
Uznany za wroga wobec Związku Radzieckiego, nie był autoryzowany w domu, ale został wydany jako światowa premiera we Włoszech15 listopada 1957 r. przez Feltrinellego, który jako pierwszy ją wygrał, pokonując konkurencję wydawców amerykańskich i francuskich. Książka mówi przygodowe życie lekarza i poety Jurija Andreeviča Živagopodzielone miłością do dwóch kobiet, na tle rosyjskiej wojny domowej i rewolucji październikowej 1917 r. Wydarzenia łączy temat przewodni: samotność intelektualisty w obliczu gwałtownego przepływu historii. Chociaż nigdy nie była nazywana książką antyradziecką, z pewnością znacznie różniła się od wizji historii kraju przedstawionej w ówczesnej oficjalnej literaturze.
Literacka Nagroda Nobla odmówiła
W 1958r Boris Pasternak otrzymał nagrodę Nagroda Nobla w dziedzinie literatury „Za jego znaczący wkład zarówno w poezję współczesną, jak i wielką tradycję literatury rosyjskiej” - powiedział sekretarz Akademii Szwedzkiej Anders Österling podczas uroczystości 10 grudnia tego roku, na której jednak pisarz nie był obecny. odmówił przyznania nagrody.
Powód? Plik silny nacisk ze strony rządu radzieckiego. Pasternak otrzymał wiadomość o przyznaniu nagrody 23 października i po świętowaniu z żoną i przyjacielem wysłał telegram do sekretariatu Nagrody Nobla, w którym powiedział: „Niezmiernie wdzięczny, wzruszony, dumny, zdumiony, zdezorientowany”. Wkrótce jednak zaczęły następować ciężkie obelgi ze strony prasy radzieckiej groźby ze strony KGB o jego ostatecznym wydaleniu z Rosji i konfiskacie jego i tak już minimalnego majątku. W związku z tymi wydarzeniami pisarz poinformował organizację o swojej rezygnacji z powodu wrogości ze strony swojego kraju.
Od tego momentu rozpoczął się jego fizyczny i psychiczny rozkład, który doprowadził go do tego śmierć w biedzie w 1960 roku.
Boris Pasternak: kilka znanych zwrotów
- Czy są na świecie rzeczy, które zasługują na wierność? Bardzo mało. Myślę, że musimy być wierni nieśmiertelności, temu innemu imieniu życia, nieco bardziej intensywnemu.
- Teraz, jak nigdy wcześniej, było dla niego jasne, że w sztuce zawsze dominuje podwójny motyw: niestrudzona medytacja nad śmiercią, z której niestrudzenie tworzy życie.
- Nie kocham doskonałych ludzi, tych, którzy nigdy nie upadli, nie potknęli się. Ich cnota jest tępa, mało wartościowa. Piękno życia nie zostało im objawione.
- Jak dobrze jest żyć, pomyślał. Ale dlaczego zawsze tak bardzo boli?
- Nikt nie tworzy historii, historii nie można zobaczyć, tak jak trawa nie rośnie.
- Trzeba mieć nieodwracalną nieważność, aby wspierać jedną rolę życiową, zajmować jedną rolę w życiu, zajmować jedno i to samo miejsce w społeczeństwie, zawsze oznaczać to samo.
- Tylko samotnicy szukają prawdy i zrywają z każdym, kto nie kocha go wystarczająco.
- Człowiek rodzi się, aby żyć, a nie przygotowywać się do życia
W tym miejscu pozostaje tylko jeszcze bardziej pogłębić postać tego autora, na nowo odczytując jego nieśmiertelne klasyki.
