Bycie ofiarą oznacza niefunkcjonalne podejście do życia. Kiedy sprawy nie idą po naszej myśli, obwiniamy innych lub okrutny los i grzęźniemy narzekając.
Prawda jest taka, że chodzi o zaakceptowanie tego życie nie jest ani sprawiedliwe, ani niesprawiedliwe. Życie jest po prostu jedno następstwo wydarzeń i działańja (także innych). To od nas zależy, czy zareagujemy i dostosujemy się. A raczej powinniśmy się dostosować, ponieważ bardzo często stajemy się ofiarami, gdy nie akceptujemy rzeczywistości, która różni się od naszych oczekiwań.
Co to jest użalanie się nad sobą
Użalanie się nad sobą jest przesadne poczucie niezadowolenia za swoje życie, za to, czego doświadcza się od innych lub za otaczające wydarzenia. Wszyscy tego doświadczamy przez całe nasze życie. Jednak niektórzy ludzie zmieniają to w stały nawyk, który może stać się toksyczny.
Jak każdy mechanizm samoobrony, może złagodzić ból i sprawić, że poczujemy się chronieni. Jednak w rzeczywistości jest to proces, który powoduje więcej szkód niż ból, który próbuje złagodzić.
W użalaniu się nad sobą nie chodzi o to, co naprawdę się dzieje, ale o udawanie ofiary. Następnie nie jest to stan, który ma miejsce, ale wybór odgrywania ofiaryodpocząć od życia, narzekać bez robienia czegokolwiek.
Utknęliśmy tak bardzo: ciągle obwiniamy innych za to, jak się czujemy (i oczekujemy, że będą lekarstwem) i tracimy kontrolę nad naszymi działaniami.
Kiedy mamy zbyt wiele litości nad sobą, Wszystko co zobaczmy, jakie są nasze problemy. Jesteśmy tak zaangażowani w naszą rolę jako ofiary, że nie jesteśmy już w stanie widzieć innych ludzi i troszczyć się o ich problemy, ponieważ wierzymy, że świat kręci się wokół nas.
Dlaczego użalanie się nad sobą jest niebezpieczne
Użalanie się nad sobą wiąże się głównie z gniewem i ruminacją, które w psychologii oznaczają ciągłe myślenie i przeżywanie czegoś na nowo. W tym przypadku prowadzi nas do tego użalanie się nad sobą przeżyj nasze „doświadczenie” jako ofiary, blokuje nas W tym stanie.
Kiedy gramy ofiarę, w rzeczywistości to tak, jakbyśmy przyjmowali mentalność dziecka i czuli się sobą bezbronny.
Wierzymy, że odgrywanie tej roli przyciągnie uwagę i sprawi, że inni będą nas bardziej kochać, chronić lub rozwiązywać nasze problemy.
Takie jest jednak nasze oczekiwanie, ponieważ w rzeczywistości oznacza to nadmierne użalanie się nad sobą być w stanie wojny z rzeczywistością.
W rzeczywistości nie akceptujemy i nie zaprzeczamy rzeczywistości, gdy różni się ona od oczekiwań.
To jest postawa niebezpieczny bo coraz bardziej karmi odejście od rzeczywistości. Ponadto chronimy się przed cierpieniem roli ofiary, co utrudnia nasz rozwój osobisty.
Jak przestać grać ofiarę
Granie ofiary to z pewnością rola pasywna, ale przede wszystkim wybór. Oznacza to po prostu, że możesz nie użalać się nad sobą.
Istnieją różne strategie, które mogą pomóc w ograniczeniu tej nieproduktywnej postawy i zaprzestaniu wybierania roli ofiary.
- Zaakceptuj rzeczywistość.
Lepiej jest nauczyć się akceptować rzeczywistość niż z nią walczyć. Opieraj się samosabotażowi: wybierz, aby nie żyć w iluzji tego, jak powinno być. Gdy przestań kultywować oczekiwaniazaczynasz akceptować rzeczywistość taką, jaka jest. Jeśli nie masz żadnych oczekiwań, nie ryzykujesz rozczarowania i rzeczywiście znajdziesz więcej pomysłów na docenienie małych rzeczy w życiu.
- Nie obwiniaj innych.
To, co robią inni, jest ich odpowiedzialnością. Zamiast tego masz wybór, jak zareagować. Kiedy coś się dzieje, a raczej kiedy dzieje się coś, czego się nie spodziewałeś lub chciałbyś być inny, przestań się nad tym zastanawiać. Przestań obwiniać innychza to, co zrobili lub czego nie zrobili (zgodnie z Twoimi oczekiwaniami). Nie możesz czekać, aż ktoś rozwiąże Twoje problemy. Tylko od Ciebie zależy, czy zareagujesz na wydarzenia i zmienisz sytuacje, z których nie jesteś zadowolony.
ZOBACZ TEŻ
Ponieważ musisz pozbyć się urazy, która karmi się twoim samopoczuciem
- Otwórz oczy.
Nie tylko ty cierpisz. Nauczyć się słuchaj innychmoże się nawet okazać, że gdy narzekasz na swoje drobne kłopoty, inni są w gorszym stanie. Wiele osób podnosi głowę i uśmiecha się pomimo swoich problemów. Jeśli spróbujesz pomóc tym, którzy cierpią, łatwiej i łatwiej będzie ci to powstrzymać, a następnie całkowicie porzucić skłonność do użalania się nad sobą.
- Ćwicz empatię.
Istnieje wiele przysłów, które zachęcają cię do bezpośredniego doświadczenia życia i perspektywy innych, zanim ich osądzisz. Tutaj praktykowanie empatii oznacza dążenie do tego przyjmij perspektywę reinna osoba. Spróbuj spojrzeć na innych, w tym na „winnych”, ze zrozumieniem, może się okazać, że uważałeś się za ofiarę kogoś, kto przecież nie był katem, w którego wierzyłeś.
- Bądź wdzięczny za to, co masz i kim jesteś.
Ludzie, którzy bywają ofiarami, często tak bardzo koncentrują się na narzekaniu i żałowaniu tego, czego nie otrzymali zapomnij o tym, co już mają. Naucz się wyciszać swój krytyczny głos wewnętrzny i praktykuj wdzięczność: doceniaj to, co masz, a przede wszystkim doceniaj to, kim jesteś.
- Okaż współczucie innym i sobie.
Jeśli chcesz przestać być ofiarą, naucz się okazywać współczucie zarówno innym, jak i sobie. Współczucie dla siebie jest antidotum na użalanie się nad sobą i polega na rozszerzaniu współczucia wobec siebie, gdy czujesz się nieodpowiedni lub czujesz, że zawiodłeś lub po prostu, kiedy cierpisz.
ZOBACZ TEŻ
5 kroków, aby odkryć współczucie dla siebie i objąć nasze najgłębsze ja
