Spódnicę należy założyć trochę dłużej … lub trochę krócej … Szminka? Ten kolor po prostu nie jest. Jesteś za bezczelna, za mało kobieca, masz dodatkowy kilogram, dwa mniej! Zawsze jesteś za dużo lub za mało. Od ciała przechodzimy do wyborów życiowych, a następnie tak lub nie do dzieci, nadgodzin i kontraktu. Przed tobą jest tysiąc wyborów, tysiąc różnych ścieżek. W międzyczasie zawsze są tacy, którzy proszą Cię o zmiana że dla ciebie ma całą twarz kompromis.
Nalegający na zmianę to on, osoba, w której się zakochałeś, twoja matka, z którą zawsze walczyłeś, twój przyjaciel z dzieciństwa, a także twój pracodawca. I robią to "tylko dla twojego dobra", zwracają uwagę z miną kogoś, kto dużo wie. Pomiędzy spojrzeniem a wyrazem dezaprobaty na dole to, o co proszą, jest tylko niewielka korekta.
Może zmiana to ten sam, o który pytasz: dzieci, koledzy, męża lub chłopaka. Zakochani iw rodzinie, w szkole iw pracy, gdziekolwiek się zderzymy ktoś, kto prosi nas o zmianę. Robimy to samo: przyzwyczajeni do osądzania, osądzamy. Ale czy naprawdę sprawiedliwe jest proszenie kogoś o zmianę? A nawet gdyby to było dla jego własnego dobra, za jaką cenę?
Czas na zmianę
A co jeśli zostaniesz motylem
nikt już nie myśli
do tego, co było
kiedy czołgałeś się po ziemi
a ty nie chciałeś skrzydeł
Alda Merini
Transformacja z larwy w poczwarkę i wyjście na zewnątrz zajmuje latawcowi od trzech do pięciu lat. Średnia długość życia dorosłego mężczyzny to około … dwa miesiące! Samice urodzone w czerwcu, w porównaniu z samcami, mogą aspirować do przeżycia do września-października: po około pięciu latach mają cztery tygodnie na eksplorację rozległego świata.
Plik zjawisko metamorfozy występuje u wielu gatunków zwierząt, od owadów po ryby, mięczaki, płazy. Wewnątrz rysowana jest tajemnica transformacji formy, wpisana w DNA. Mogą minąć tygodnie lub lata i nagle dzieje się to: w ciągu kilku chwil powłoka pęka i nowa istota rodzi się z fragmentów tego, co się rozpadło. Poczwarka ukryła to, co potrzebowało czasu, aby się wyłonić.
Tak, ponieważ nie zostało powiedziane, że transformacja wymaga czas. I że zmiana, która przychodzi od wewnątrz, nie wymazuje tego, kim byliśmy, wręcz przeciwnie, integruje to, co przeżyliśmy, zawsze. To jest poczucie ewolucji i najważniejsze lekcja odporności natury: nic nie jest stracone.
Złamana gałąź, pień, który szuka światła lub urodził się w niewłaściwym miejscu, stają się zawiłym projektem drzewa, które szuka nowe ścieżki rozwoju. Czas, niesamowity wariant niezbędny w tej podróży: składnik, na który przyzwyczailiśmy się patrzeć z niecierpliwością i frustracją, przekonani, że zmiana jest „teraz albo nigdy”.
Znaczenie akceptacji
Ale oczywiście, aby zrozumieć zmiany ludzi, trzeba ich kochać
Pier Paolo Pasolini
Pomyśl o wszystkich ludziach, których znasz i którzy wśród nich jak zwykle dokonali zmiany w swoim życiu. W niektórych przypadkach widziałeś, jak przyjaciele wywracają całe swoje życie do góry nogami, a następnie wracają do punktu wyjścia, innym razem byłeś świadkiem cichej rewolucji, która nadeszła na palcach, ale po której nic nie było takie samo. W rzeczywistości jest to prawdziwa zmiana to to, co dzieje się w środku. I tylko to działa.
Ci, którzy proszą Cię o zmianę, mówią, że Cię znają, ale nie wiedzą, kim naprawdę jesteś. To częsty błąd, wszyscy nieumyślnie to robimy. Zwłaszcza z tymi, których kochamy najbardziej. Wierzymy, że wiemy, co jest najlepsze dla drugiego, a robiąc to, nie zdajemy sobie sprawy, że zamykamy go w klatce złożonej z osądów i brak akceptacji. Zaczynasz od tej świadomości: każda transformacja jest możliwa tylko zaczynając od prawdziwej i beznamiętnej umiejętność akceptacji. Ponieważ wszystko, co odrzucamy, mnoży się, staje się widmem zdolnym przypomnieć nam o naszych ograniczeniach i naszych najgorszych błędach.
Nie ma motyla bez larwy i nie jest to prosty okres oczekiwania: to męczące przygotowanie, zaangażowanie, inkubacja. Jeśli chcesz teraz czegoś innego, to dlatego, że żyjesz do tej pory dziękuję za twoją historię, w tym strony, które z perspektywy czasu chciałbyś usunąć. Nie ma perspektywy: jest to aroganckie twierdzenie o niemożliwej perspektywie.
Strach jest pierwszą przeszkodą
Myślę, że wszystkie wielkie innowacje powstają na podstawie otrzymanych odpadów
Louis-Ferdinand Céline
Stephen King zebrał wszystkie listy odmowne, które otrzymał w swojej sypialni, jest ich tak wiele. Jego pierwsza powieść „Carrie” została opublikowana w 1974 roku: początkowy nakład wynosił 30 tysięcy egzemplarzy, w następnym roku sprzedał się w ponad milionie. Historia przypomina historię L. Franka Bauma. Uwielbiał czytać bajki swoim dzieciom i dzieciom z sąsiedztwa, nie miał szczególnego szczęścia w pracy: to żona popychała go do proponowania swoich historii i skupienia się na tym, co wydaje się być jednym z jego naturalny talent. Otrzyma co najmniej 27 odmów od wydawnictw, z którymi się skontaktowano. Jednak po ponad stu latach wszyscy znamy dziś „Cudownego czarnoksiężnika z krainy Oz”, który ostatecznie zostanie opublikowany w maju 1900 r. Co mówią te doświadczenia?
Aby zmienić nasze życie, musimy zmienić zewnętrzne okoliczności… i pozostać sobą. Czasami słuchanie opinii innych nie daje innego rezultatu niż pozostawanie w obrębie znanych utworów. Musimy Nie bój siębądź szczypta nieprzytomny i uparty i pewni siebie w tworzeniu nowych ścieżek.
Zmierz się ze swoim wewnętrznym sędzią
Zaraz podejmiesz decyzję i masz wątpliwości … czy robisz to dla siebie czy dla innych? Łatwo to zobaczyć. Kiedy inni proszą nas o zmianę, zobaczymy aprobujące spojrzenia i uśmiechy. Ale powstanie w nas niepohamowane uczucie uczucie w złym miejscu. To tylko głos serca, instynkt, który może doprowadzić cię do tego, co jest dla ciebie naprawdę warte, szept, który z trudem słyszymy, ale który zawiera wszystkie nasze prawdy.
Jeśli zostaniesz zmieniając się dla siebie następnie bądź gotowy, aby poczuć się samotnie, zmierzyć się z dezaprobatą, oceną i wątpliwościami wszystkich. Odkryjesz, że często jest to złudzenie optyczne: w spojrzeniu innych nie zawsze jest odrzucenie; czasami tylko nasze osobiste wątpliwości znajdują odzwierciedlenie w innych. Najstraszniejszymi sędziami zawsze jesteśmy my.
Więc staw czoła swojemu wewnętrznemu sędziemu już wiedząc, co ci powie: będzie krzyczał, że nie możesz, nie możesz, nie możesz, nie zrobisz wystarczająco dużo. Spójrz strachowi i hipotezie porażki w twarz i wiedz, że prawdziwą porażkę odpuszczamy w obawie, że nie zrobimy wystarczająco dużo. Śmiej się ze swoich ograniczeń. Wejdź do nowych drzwi. Wzruszaj ramionami, kto chce ci powiedzieć, gdzie iść e znaleźć odwagę, by popełniać błędy. Co najważniejsze, rób to, pamiętając o dobrej zabawie.
ZOBACZ TEŻ
Ile (i co) jest słuszne, aby zmienić się z miłości?
