Nie możemy postrzegać samotności jako wroga. Uczymy się dobrze się ze sobą czuć
„Im bardziej mnie zostawiają w spokoju, tym bardziej ja błyszczę” - mówi Alda Merini. Ale nie zawsze jest to takie proste, wręcz przeciwnie. W większości przypadków tak jest być samemu jest z czymś kojarzony smutne i negatywne. Zamiast tego nie powinniśmy rozważać samotność jako wróg, ale jako pojemnik do napełniania dzień po dniu.
Czy kiedykolwiek to zauważyłeś samotność stymuluje kreatywność?
Brak zewnętrznych oczu pomaga uwolnić wyobraźnię. Pomyśl tylko, że amerykańskie badania przeprowadzone na samotnych kobietach po czterdziestce pokazują, że większość z nich jest szczęśliwa, ponieważ na nowo odkryły ten aspekt życia.
I nie zapominaj, że jest piękny różnica między `` byciem samotnym '' a `` poczuciem samotności '': słownictwo anglosaskie dobrze robi różnicę, ponieważ rozróżnia „być samotnym” i „być samotnym”. A uczucie w pierwszym lub drugim stanie zależy tylko od nas.
Często osoby samotne są z wyboru i nie jest to problemem, ponieważ nie oznacza to braku „posiadania” przyjaciół, mężów, chłopaków czy krewnych, z którymi można miło spędzać czas. Rzeczywiście, kobietom zamężnym lub konkubentom czasami łatwiej jest czuć się samotnymi, z partnerem, który ją zaniedbuje. Dlatego jest to złe.
Dlaczego więc myśl o samotności tak nas przeraża?
Zwykle boimy się nie tyle braku innych, ale stawienia czoła własnym problemom, niepokojom i zmartwieniom. I znowu w grę wchodzi niska samo ocena: jeśli nie wierzysz w siebie lub myślisz, że nie osiągnąłeś jeszcze pełnej realizacji, łatwo jest poczuć się samotnym i zagubionym.
Ale samoocena jest to uczucie, które rozwija się w czasie, kultywującmiłość do siebie: wiedzieć, jak wziąć dbanie o siebie dodaje energii i spokoju. I to pomaga wybierać swobodnie czym się dzielić, kiedy iz kim.
