Miejsce, w którym można na nowo odkryć rodzinne ciepło, przekształcając szkołę w naukę na całe życie
Życie sióstr Agazzi
Rosa Agazzi urodziła się w Volongo w prowincji Cremona26 marca 1866 r., a cztery lata później, w 1870 r., urodziła się jego siostra Karolina. Po studiach magisterskich poświęcili sięnauczaniezawód, który staje się powołaniem na całe życie. Przełom nadejdzie w 1896 roku, kiedy to za namową Pietro Pasquali założyli przedszkole Mompiano, nowy projekt pod nazwąwychowanie do życia w rodziniezdolne towarzyszyć maluchom w ich rozwoju poprzez spojrzenie pełne miłości i troski.
Znaczenie kontaktu z naturą
Pietro Pasquali przez szesnaście lat wykładał we Fratta Polesine, gdzie zajmuje się promocją upowszechnianie edukacji poprzez szkoły wieczorowe i świąteczne, a także popularną inicjatywę biblioteczną. Siostry Agazzi spotkały Pietra w Nave w Brescii iw 1891 r. Poszły w jego ślady nauczyciele ogrodnicy. Będzie to fundamentalne doświadczenie, które może głęboko wpłynąć na koncepcję szkoły według Agazziego. W rzeczywistości ogród staje się uprzywilejowanym miejscem nauki i środków, za pomocą których można się uczyć ucz dzieci do poruszania się, socjalizacja, obserwacja i bliskość natury. Ogrodnictwo to nie tylko edukacja, ale także integralna część szkolenia, które ma się rozwijać poczucie piękna i harmonii, szacunku dla żywych istot, miłości do życia.
Nauka z grą
Według niemieckiego pedagoga Friedricha Fröbela rozwój człowieka jest w istocie akcja: dziecko rośnie i staje się dorosłe poprzez odkrywanie siebie i świata. Zabawa jest środkiem do odkrywania i jest fundamentalną częścią procesu wzrostu, ponieważ jest „aktywne doświadczenie. Zabawa to zabawa, a jednocześnie sprzyja rozwojowi osobistych postaw. Tak narodziła się koncepcja przedszkola, przedszkola. Perspektywa sióstr Agazzi wyobraża sobie nową strukturę szkoły, w której można stworzyć „rodzinę dzieci” bliską potrzebom najmłodszych. L 'Edukacja występuje na kilku poziomach: sensorycznym, intelektualnym, językowym, estetycznym. Proponowane działania obejmują zbiór materiałów i przedmioty, chwile poświęcone czytaniu, ogrodnictwie i hodowli zwierząt domowych, a także takie dyscypliny, jak rysunek i aktorstwo, mające na celu dramatyzację życia codziennego. Gra i wymyślanie krótkich dialogów interakcji z rówieśnikami staje się środkiem stymulującym wolność wypowiedzi dając dzieciom możliwość budowania większej pewności siebie poprzez wyrażanie ich myśli.
Narodziny przedszkola
Nie mogąc zrealizować projektu z inicjatywy publicznej, Pietro Pasquali otwiera prywatną placówkę w Brescii: w listopadzie 1915 roku szkoła zostanie zawieszona z powodu wojny iprzedszkole w Mompiano jest zajęty przez wojska. Termin „przedszkole” jest później używany, począwszy od ustawy nr 444 del 18 marca 1968, który ustali państwowy porządek przedszkolny. Dzięki myśli sióstr Agazzi wyłania się koncepcja szkoły zaprojektowanej pod kątem potrzeb najmłodszych i zorganizowanej jako jedność przestrzeń rodzinna gdzie ćwiczyć zajęcia z towarzyszami. Wyposażony w ogród ze zwierzętami i roślinami, konstrukcja pierwotnie przewidziana dla ciekawskich muzeum śmieci, gdzie dzieci mogły zbierać i poddawać recyklingowi przedmioty codziennego użytku.
Metoda Agazziego
W przeciwieństwie do metody Montessori, materiały dydaktyczne nie są z góry ustalone, ponieważ są zgodne z odkryciami i wiedzą etapy ewolucyjne dziecka. „Dziecko żyje, bawi się, pracuje, mówi, pracuje, współistnieje”, pisze Rosa Agazzi: „Tę samą wolność, jaką fizjologia domaga się na rzecz dzieci, należy również w imię pedagogiki przyznać wychowawcom uruchomienie programu. Opracowanie programu jest pożyteczne, konieczne… ale trzeba też pamiętać, że każda wychowawczyni reprezentuje swój szczególny umysł, serce, układ nerwowy ”. Dotyczy to również dzieci, jak wspomina Pietro Pasquali w artykule: „Theedukacja serca nie jest to wynik lekcji czy specjalnych ćwiczeń, ale efekt całego kierunku dnia ”.
