Kintsugi, starożytna technika stosowana w Japonii do naprawiania przedmiotów, może pomóc nam na nowo odkryć autentyczne poczucie odporności.
Łatwiej to rzucić naprawicponieważ naprawianie czegoś wymaga czasu i cierpliwości, a także pokory. Oznacza to spokojne przyjmowanie frustracji i tolerowanie prostego faktu, że doskonałość uciec od naszych palców, aby naśmiewać się z nas i naszych parametrów, unikając kontroli i klasycznego poczucia oceny.
Są tacy, którzy stworzyli sztukę i filozofię tego. W Japan la Technika Kintsugi jest to praktyka naprawy pęknięć i pęknięć przy użyciu cennych materiałów, takich jak złoto i srebro.
To starożytne ćwiczenie, dziś ten zwyczaj staje się metaforą sprężystość. Z przedmiotów spojrzenie przenosi się na ludzi, a następnie Kintsugi, wiersz o niedoskonałości, przekształca się w celebracja naszych blizn. Ponieważ rzucając drogocenne światło, można uczyć się dzień po dniu przekształcić ból ran w a rytuał narodzin i regeneracja.
„We wszystkim jest pęknięcie. I tam pojawia się światło ”
Leonard Cohen
Historia i znaczenie Kintsugi
L 'dusza nie pęka, pozostaje nienaruszony. Przecież tylko dzięki tej myśli możemy pomyśleć o odbudowie i odnaleźć jej siłę. Stulecia filozoficznych spekulacji w końcu sugerują metafizyczny związek, ale w rzeczywistości dusza jest również sprawą niezwykle praktyczną. Jest to część, która sprawia, że coś jest dokładnie tym, czym jestistota który ją tworzy i podtrzymuje. W końcu mówiąc o lampie, możemy odnieść się do jej drucianej duszy, prawda?
Dusza jest istotną zasadą i tym, co nadaje kształt. W oprawie książkowej rdzeniem jest pasek tektury, który jest mocowany na grzbiecie podczas tworzenia książki. Dusza guzika? Nagi dysk, który zostanie następnie pokryty tkaniną. Następnie jest ciemny rdzeń ołówka, grafitowy pasek do umieszczenia w środkowym drewnianym rowku, niewidoczny z zewnątrz.
Słowo Kintsugi, 金 継 ぎ składa się ze słów „gold”, „kin” i „reunion”, „tsugi”. W Japonii jako klej stosuje się lakier urushi, pozyskiwany z rośliny o tej samej nazwie, Rhus Paintiflua. Do lakieru urushi rzemieślnicy dodają nori urushi, mąkę ryżową lub mugi urushi, mąkę pszenną i to z tą pastą łączą fragmenty. Fugowanie można powtarzać kilka dni z rzędu, aż do uzyskania najlepszego rezultatu. Po wyschnięciu wszelkie nadmiary zostaną wyeliminowane dzięki zwilżonemu w wodzie kamieniu ściernemu. Na koniec czubkiem pędzla zanurzonym w czerwonym lakierze urushi linie pęknięcia są wypełnione, a następnie zrzucany jest złoty pył, który jest wypolerowany tkaniną, watą i pozostawiony do wyschnięcia.
Rzemieślnik, który poświęca swój czas na powolną, cierpliwą pracę konieczną do naprawy, poświęca całą swoją uwagę: duszy, do części wciąż żywej i żywotnej który nadal istnieje poza szczeliną.
Pierwsze ślady praktyki Kintsugi sięgają XV wieku, chociaż jej początki sięgają prawdopodobnie jeszcze dalej, we mgle czasu, kiedy mistrzowie zen, przyzwyczajeni do życia esencjalnego jako sposobu na życie i myślenie, obserwowali i celebrowali bylina zmieniające się piękno natury.
Legenda mówi, że historia narodzin kintsugi jest związana z postacią Ashikaga Yoshimasa, ósmy szogun. Shogun, dosłownie dowódca armii, był tytułem wojskowym nadawanym dyktatorom, którzy rządzili Japonią od 1192 do 1868 roku. Wygląda na to, że Ashikaga Yoshimasa złamał cenny przedmiot, do którego był bardzo przywiązany, być może kielich, ale po zamocowaniu go na terytorium Chin odkrył, że naprawa została przeprowadzona przez dodanie proste zszywkiw tym celu wezwał japońskich rzemieślników do znalezienia nowego rozwiązania. To wtedy narodził się kintsugi, sztuka naprawiania pęknięć przy użyciu złota i żywic, tzwsztuka nadawania kruchości nowej godności aby uczcić to za pomocą najcenniejszego materiału: złota, świetlistego symbolu wieczności.
Sztuka Zen życia w teraźniejszości
W okresie panowania Yoshimasy w Japonii buddyzm zen miał ogromne znaczenie i stał się znany na przestrzeni wieków jako ceremonia parzenia herbaty, obok teatru Noh i ikebany, sztuki układania kwiatów ciętych. Byłera sztuki i filozofii, pod wpływem praktyk mnichów zen, należących do bardzo starożytnych szkół buddyjskich, które powstały po długich okresach medytacja w górachpodczas podróży po Chinach i Indiach. Zanurzony w naturze mnich obserwuje naturalny upływ czasu, nasłuchuje szumu nieustannie płynącej rzeki, słońca i deszczu na skórze. Zaakceptuj naturalny przepływ egzystencji.
„Mono no aware”, może nigdy o tym nie słyszałeś. To właśnie ta koncepcja sprawia, że kintsugi nie jest prostą techniką naprawy obiektów, ale autentyczną akt świadomego oddania. „Mono no aware” oznacza emocjonalne uczestnictwo w pięknie i przemijalności natury, uhonorowanie nieustannej zmiany, która jest nieodłącznym elementem istnienia.
Ból jest częścią życiaprzemiana jest wpisana w partyturę istnienia, jednak staramy się unieruchomić rytm, a kiedy się dzieje, muzyka przestaje grać, nie tańczymy. Taniec jest zgodzić się być w pustceprzeciwstawiając się grawitacji, być może upadając, naruszając równowagę. Nasze podejście do tego wszystkiego może stać się „Mono no aware”, emocje i ogromne zdumienie: ahhh, dźwięk onomatopeiczny, oddech otwierającego się serca.
Filozofia Kintsugi, sztuka cierpliwościma związek z czasem, ponieważ życie świętuje przejście przez rzeczy i ten tranzyt nigdy nie pozostawia nas bez szwanku. Jak uczą przedmioty, sam czas nie istnieje. To, co żyjemy, towpływ, jaki czas pozostawia na naszej skórze. Powierzchnia, czy to skóra, czy ceramika, jest zraniona, strzaskana, popękana. To już nie jest jak pierwszy dzień, nie jest już zupełnie nowy. Ale to właśnie daje magię, która sprawia, że coś jest drogie sercu, absolutnie wyjątkowe: czas i doświadczenie, które przeżyliśmy razem tworzą więź z tym, co kochamy.
„To czas, który zmarnowałeś na swoją różę, sprawił, że Twoja róża stała się tak ważna”, mówi lis do Małego Księcia w słynnej książce Antoine de Saint-Exupéry. Pęknięcie staje się wtedy szczegółem, którego nie należy ukrywać, ale raczej świętować i szanować. Podobnie jak nasze blizny.
Znaczenie pomyśl o sobie w nowy sposóblub
Kiedy odpuszczam to, czym jestem, staję się tym, kim mógłbym być.
Lao Tzu
Nigdy nie wrócimy do być tym, czym byliśmy, to jest lekcja, której uczy nas sztuka Kintsugi. Po ciężkiej chorobie lub zmianie życia, zwłaszcza jeśli chodzi o trzęsienie ziemi, które niweczy wszelkie nasze przekonania, pojawia się pytanie, które pojawia się niemal spontanicznie: kiedy wrócę do bycia osobą, którą byłem wcześniej?
W kulturze zachodniej, w której dorastaliśmy, istnieją stałe punkty, które uważamy za istotne: nasz wizerunek, L 'tożsamość, która mówi, kim jesteśmy razem, nasza data urodzenia i miejsce pochodzenia, wiek. Jednak nasza tożsamość jest w ciągłej transformacji, chaotycznym przepływie, takim jak istnienie, dzieje się z chwili na chwilę. Nie będąc w stanie przewidzieć ostatecznego celu, ma sens ciągłe stawanie się.
Ewolucja pojęcia resilience, o której mówi się od kilku lat coraz częściej, oznacza rozpoczęcie myśl o sobie w nowy sposób. Nie, nie jesteś osobą, którą byłeś dwadzieścia lat temu. Szczęśliwie!
Nawet w obliczu pozytywnych zmian często mamy to oczekiwanie, które następnie nas rozczarowuje. W rzeczywistości złoto i srebro, które wpadają w pęknięcia wspaniałych dzieł Kintsugi, mówią nam, że żadne życie nie jest takie samo. Ukształtował nas czas naszego życia, to przeżycia nadały kształt i treść mapie zapisanej na skórze naszej historii i jest to historia, którą prowadzimy każdego dnia, odważnie, czasem nawet nie zdając sobie z tego sprawy.
Rozwijamy się, ponieważ chcemy być nowi i nie widzimy kiedy pycha i miłość są w każdej ranie w którym odkryliśmy wrażliwość i siłę, naszą najbardziej ludzką stronę.
ZOBACZ TEŻ
10 pięknych myśli przeciwko lękowi i strachowi
