Przezwyciężenie lęku przed porażką oznacza odkrycie nowego kryterium stawienia czoła życiu i budowania odporności poprzez zmianę podejścia, nawet wobec dzieci. Ponieważ prawdziwym wyzwaniem jest świadomość, że możemy to zrobić i stać się silniejszymi dzięki naszym błędom
Kto nigdy się nie zdarzył uczucie utknięcia? Przełamywanie historii miłosnej, zmiana pracy, rozpoczęcie nowego projektu: dla każdego powód może być inny, ale wspólnym mianownikiem jest zawsze potrzeba zrobienia skoku w ciemności.
Odważyć się jest trudneponieważ niestrudzenie jest w nas głos, który szepcze: „Nie dasz rady, nie dasz rady”. Naucz się dawać zaufanie przede wszystkim dla nas to wielkie i cudowne wyzwanie, do którego wielu z nas nie jest przyzwyczajonych, ponieważ kontekst rodzinny, miejsce, w którym każde dziecko miałoby prawo być widziane i brane pod uwagę, często przekształca się w przestrzeń do oceny , nieufność i dewaluacja własnych możliwości.
Ale bądź ostrożny: niepokój, a także krytyka, mogą mieć również pozytywne strony, ponieważ pomagają nam wydobyć z nas to, co najlepszemarząc o lataniu wyżej i zaczynając wierzyć, wbrew wszystkim, w to, czego naprawdę chcemy.
Co to jest lęk przed wydajnością?
„L”lęk przed wydajnością ma wzór krzywej. Co to znaczy? " wyjaśnia Dr. Elena Lupo, Psycholog i psychoterapeuta: „Potrzebujesz niewielkiego poziomu niepokoju, aby dobrze odrabiać lekcje, zdawać testy i zajmować się sprawami”. Lęk w małych dawkach jest konieczny: musimy go sobie wyobrazić jako krzywą, która do pewnego poziomu służy, ponieważ oznacza uważność, „pozostawanie na dobrej drodze”. Jednak od pewnego momentu na krzywej zaczyna przynosić skutki odwrotne do zamierzonych. Wiemy z badań, że lęk zakłóca procesy mózgowe i wpływa naaktywność mózgu zmiana zdolności asocjacyjnych.
Ale czym jest niepokój mózgu? «Z fizjologicznego punktu widzenia niepokój generuje w mózgu szereg neurochemicznych kaskad różnego rodzaju. Ważnym neuroprzekaźnikiem w naszym mózgu jest dopamina, która bierze udział w mechanizmach uwagi. Kiedy jesteśmy bardzo ostrożni, oznacza to również, że mamy haj stan czujnościiw tym sensie stan czujności może być pozytywny i pozytywnie wpływać na wyniki. Z drugiej strony, kiedy stan czujności nadmiernie wzrasta, a przede wszystkim pozostaje tak stabilny przez różne okresy, to determinuje psycho-cielesny ton współczujący, który będzie determinował fizjologiczny stan nadmiernego „pobudzenia”. Będzie to odbierane na poziomie psychologicznym jako niepokój i będzie negatywnie wpływać na wszystkie nasze działania. Rodzaj zwarcie. I odwrotnie, kiedy substancje takie jak dopamina i noradrenalina są na dobrym, dającym się kontrolować poziomie, szkodzą aktywacjalub ten stan czujności, który jest niezbędny, aby zrozumieć rzeczy i zastosować się z zaangażowaniem. Możemy zatem zaobserwować pozytywna rola lęku i jeszcze jedno, skrajne, które jest w stanie nas zablokować… nawet jeśli zwykle to, co utożsamiamy z lękiem, jest tylko jego negatywnym znaczeniem ”- kontynuuje dr Lupo.
Zespół badawczy należący do Cold Spring Harbor Laboratory w Stanach Zjednoczonych, analizując mechanizm włączania i wyłączania lęku, zidentyfikował rodzaj przełącznika w mutacji Bdnf, przekaźnika chemicznego, który umożliwia Ptv, jądro przykomorowe wzgórza. do sprawowania kontroli nad ciałem migdałowatym. Dlatego w mózgu odgrywają kluczową rolę w postrzeganiu lęku i zarządzaniu nim migdał jest wzgórze, który działa jako czujnik zdolny do rejestrowania napięć fizycznych i psychicznych, których doświadczamy.
Strach przed sądem
Co to jest różnica między strachem a lękiem? Dla niepokój mamy na myśli stan, który również może się wyzwolić brak bodźca bezpośredni. Na przykład, chociaż znajduję się w sytuacji zewnętrznego spokoju, mogę odczuwać niepokój i silny pobudzenie. Tam strachzamiast tego jest związane z bodźcem: Boję się czegoś.
Największą trudnością jest to, że w wielu przypadkach nie wiadomo dokładnie prawdziwy powód naszych lęków: nie jesteśmy przyzwyczajeni do dogłębnego badania naszych emocji, dlatego w celu przezwyciężenia blokad ważne jest, aby zacząć ćwiczyć i nauczyć się kwestionować nasz strach, zadając sobie pytanie, co naprawdę czujemy i dokąd nas prowadzi.
Tam strach przed porażką często jest blisko spokrewniony z strach przed sądem, ze strachu przed rozczaruj się i inni. Za tym mechanizmem kryje się taka myśl: «Jeśli zawiodę, jaki obraz siebie dam? W niepowodzeniach zmienia się obraz siebie samego, zwłaszcza jeśli chodzi o niepowodzenia, na których nam zależy: mogą one także wpływać na obraz siebie, jaki dajemy innym ”.
Co może się stać, jeśli nadal będziesz postępować zgodnie ze swoim stylem życia? Prawdopodobnie nic szczególnego: miałbyś dni podobne do dzisiejszych. Nadal byłbyś podekscytowany, marzył i pragnął tego, co dzieje się w twoim sercu i umyśle; czułbyś się utknąłem tak jak dzisiaj. Kiedy z uwagą i uczciwością obserwujemy nasze życie, jesteśmy w stanie zidentyfikować zachowania i zachowania wzorce myślowe które powstrzymują nas od robienia tego, co byśmy chcieli: rozpoczęcie ich dostrzegania jest z pewnością dobrym krokiem, ale prawdziwym wyzwaniem, które może nas doprowadzić do rewolucji psychicznej i życiowej, jest umiejętność ich zmiany.
Co to dla Ciebie znaczy odnieść sukces? W społeczeństwie, w którym żyjemyidea sukcesu wydaje się być silnie powiązany z wygrywającym, uśmiechniętym, zadowolonym obrazem siebie. Media społecznościowe, w których dzielimy się przede wszystkim (jeśli nie prawie wyłącznie) tym, co sprawia, że wyglądamy na szczęśliwych, szczęśliwych, wyjątkowych, stają się lustrem ekstremalna potrzeba poczucia bezpieczeństwa dzięki zewnętrznemu potwierdzeniu, które odpowiada niezdolności do rozważenia istnienia jako empirycznej podróży, składającej się z wzlotów i upadków, ewolucji i eksperymentowania.
Jeśli Twoja koncepcja sukcesu jest głęboko związana z ideą trzeba dobrze się spisać, masz pozytywne i zwycięskie wyniki, jasne jest, że rozpoczęcie nowego projektu tylko Cię przerazi. I odwrotnie, jest zupełnie inaczej, gdy czujemy, że chcemy podążać naprzód w kierunku nowej ścieżki, którą kierujemy się entuzjazm i ciekawośćzaangażowany w autentyczne poczucie zrobienia czegoś, co jest dla nas wartościowe (i to nas podnieca!), niezależnie od tego, jak to idzie.
Dzieci i nauka
Howard Saul Becker, socjolog, w połowie XX wieku opracowuje coś, co stanie się znane jako teoria etykietowania, teoria etykietowania. W swoim eksperymencie Becker zastępuje karty raportów uczniów uznanych za bardziej zasługujących na te, które pochodzą od dzieci uznanych za mniej dobre, a następnie, bez ich wiedzy, zaprasza nauczycieli do poprowadzenia tak skomponowanych zajęć. Wynik? Złe dzieci, o których nauczyciele uważali, że są lepsze, w rzeczywistości polepszyły się, wręcz przeciwnie, u uczniów, których nauczyciele zidentyfikowali jako źli, pogorszyło się.
„W konstruowaniu poczucia własnej wartości siła oddziaływania wzroku dorosłego na dziecko odgrywa fundamentalną rolę, która w naturalny sposób wykracza poza nauczanie i dotyczy zarówno wychowawców, jak i rodziców” - wyjaśnia ekspert. Byliśmy mali widziany, akceptowany, rozważany za to, co musieliśmy dać światu… lub czuliśmy się zdewaluowani, niewłaściwi, ograniczeni. «To uwarunkowanie, w którym dziecko dąży do utożsamiania się poprzez wytwarzanie czegoś pewnego obraz siebie, trudno jest zmienić się w wieku dorosłym, ponieważ im więcej czasu mija, tym bardziej ta tożsamość, którą sobie daliśmy, ma tendencję do usztywniania się i nabierania ostatecznego charakteru ”. Im bardziej jest to negatywne, tym bardziej wzrasta strach przed porażką.
Lęk przed wydajnością a lęk relacyjny
U dorosłych różnica międzylęk przed wydajnością związane z pracą ilęk w związku. Jedna rzecz to lęk przed porażką w związkach, drugą przeżywanie lęku przed niepowodzeniem w pracy: wiele zależy od wartości rodzinnych, które zostały nam przekazane.
Gdybym dorastał z myślą, że moim zadaniem życiowym jest posiadanie dzieci i bycie dobrą żoną, może być mi bardzo trudno poradzić sobie z rozwodem.lęk przed niepowodzeniem większe bytowanie dla tego typu osób będzie miało charakter relacyjny, ponieważ będzie znacznie bardziej przerażony kryzysem małżeńskim niż strachem przed osiągnięciem doskonałych wyników w pracy.
I odwrotnie, gdybym mieszkał w rodzinie, w której wartość indywidualna pracy jest silnie związana z wykazaniem się zdolnością, wtedy mój niepokój będzie miał dużo więcej wspólnego z możliwością niepowodzenia w pracy. Zmagamy się między tymi dwoma aspektami, a jeden wpływa na drugi.
Są ludzie, którzy odczuwają zbyt duży niepokój związany z pracą… a potem za dużo pracują; jest to ze szkodą dla ich relacji. Bardzo często w takich przypadkach ludzie mogą czuć swoje niepokój związany z pracą, ale nie to, co powinni mieć w stosunku do związków. Dostrzegamy niepokój skupiający się tylko na tej części osobowości, którą uważamy za najważniejszą ze względu na obowiązki rodzinne.
Zamiast tego, nawet w tym przypadku, ważne jest, aby rozpoznać minimum lęku, ponieważ jeśli, aby nie zawieść w pracy, ryzykuję utratę rodziny lub związku emocjonalnego, muszę dostrzec ten lęk, aby zdać sobie sprawę, że istnieje , problem i unikaj utraty relacji, więc poszukaj jednego konstruktywne rozwiązanie dla mojego życia. To samo jest prawdą w odwrotnej kolejności: jeśli jestem całkowicie w swoich związkach, nie czuję niepokoju, który powinienem czuć, i ostatecznie stracę pracę.
Lęk jako źródło odporności
Trudność jest nauczyć się radzić sobie z lękiem traktując ją nie jako wroga, ale jako źródło i szpiega zdolnego do zasygnalizowania, że jest coś, czego jej nie ma równowaga. Elena Lupo, która we Włoszech zajmuje się projektem wysoce wrażliwych ludzi, dodaje: „Ze Stanów Zjednoczonych, dzięki pracy Elaine Aron i Jacquelyn Strickland, nadchodzi nowa koncepcja: FOMA, akronim, który w języku angielskim oznacza strach przed brakiem cokolwiek, strach przed utratą czegokolwiek. I boi się wybierać. Boimy się straconych chwil, ważnych okazji, szczegółów. Rodzaj perfekcjonizm doprowadzony do skrajności, która prowadzi nas do niepokoju, jeśli dzień nie przebiegł dokładnie tak, jak sobie wyobrażaliśmy, jeśli wybrany przez nas obiad nie okaże się tak, jak myśleliśmy lub zrobione przez nas zdjęcie nie wyszło tak idealnie jak chcieliśmy ”.
Rozpoznanie naszego głębokiego lęku przed przegraną, który czyni nas wyjątkowo bezbronnymi, ale także w pełni ludzkimi, jest świadomością, że tak, możemy upaść: zdarza się zranienie. Jeszcze raz wstaniemy. Strach przed popełnieniem błędu nie może stać się wymówką, aby nie próbować, aby się zdemaskować. Rozwijaj nasze zaufanie. Marzyć.
