Śpiewanie innym jest oznaką słabości i braku szacunku, dlatego dzieci muszą wiedzieć, że się nie robi
W świadomości Włochów działania najczęściej klasyfikowane jako bully to te, do których się odnoszą znęcanie się fizyczne (97,4%); w niewielkiej odległości następują tzw werbalne znęcanie się (groźby, dokuczanie, obraźliwe określenia, 90,2%).
Plik aspekty charakteru są one pierwszym elementem, według ankietowanych, wywołującym akty bullyingu (44%), a potrzeba zwrócenia na siebie uwagi wydaje się być elementem, który głównie porusza łobuzów (61%).
Włosi tak myślą przede wszystkim otwartość i dialog to właściwe podejście do rozwiązania tego problemu (92,6%), czemu według jednego na dwóch Włochów można zapobiec, proponując dzieciom i młodzieży zwycięskie i pozytywne, ale nie agresywne modele zachowań.
THE rodzice muszą odgrywać główną rolę w nauczaniu szacunek do innych. Rodzice mają ważne zadanie, aby nauczyć dziecko, jak szanować siebie, a następnie szanować innych.
Mózgi małych dzieci są gąbką i szybko się uczą; jeśli rodzic ma skłonność do zachowań, które dają dzieciom dobry przykład, dziecko będzie miało tendencję do naśladowania ich, aby czuć się zadowolonym i doceniony.
Często zdarza się, że w środowiskach takich jak parkiet lub przedszkole pojawiają się pierwsze konflikty, które przyciągają uwagę rodzica: pierwszym krokiem jest nie pobłażajcie dziecku w każdej prośbie musi rozumieć wartość czegoś, w tym sensie, że musi o to walczyć, aby lepiej rozumiał jej znaczenie. Ale musi też zrozumieć, że nawet jeśli walczy, nie może mieć wszystkiego; nie będzie musiał zawracać sobie głowy rówieśnikami, aby grać tylko dla podboju. Dlatego nie wspieranie go w materialnych wnioskach nie jest jedynym frontem, na którym należy się upierać, ale nie możemy go wspierać i zawsze bronić go również w potyczki z towarzyszami.
Wielu rodziców się myli w obronie twojego dziecka do skrajności, nawet sprzeciwiając się wychowawcom lub towarzyszom. Jeśli jesteś rodzicem, który ma takie zachowania, postępujesz źle: pamiętaj, że wychowujesz jednego z obywateli przyszłości.
Samo karcenie dzieci jest bezużyteczne: jest ważne edukować ich, rozmawiając z nimi, wyjaśniając, dlaczego nie muszą już naśmiewać się z rówieśników lub innych ludzi, wyjaśniając, dlaczego jest to głęboko błędne.
Często warto spróbować sprawić, by wczuli się w siebie „Jak byś się czuł, gdyby…?” .
Nigdy nie wolno rezygnować z jakiegokolwiek ryzykownego zachowania, nawet jeśli dziecko naśmiewa się z kogoś w sposób pośredni, na przykład bez jego obecności. Dziecko nigdy nie jest za małe, aby go uczyć szanować innych.
Ale zaraz po rozmowie z dzieckiem najważniejsze jest, aby spróbować dowiedzieć się, jak zapobiec ponownemu wystąpieniu tego zachowania. Możesz bezpośrednio zapytać dziecko, co planuje zrobić, aby sytuacja się powtórzyła. W rzeczywistości, utrzymując model wychowawcy a nie dyktatorów, lepiej zachować postawę doradców, którzy nie narzucają wzoru do naśladowania, ale pomagają dziecku go znaleźć: jeśli dziecko jest znaleźć drogębędzie łatwiej go śledzić, ponieważ wynika to z jego rozumowania, a nie z narzucenia z naszej strony.
