Pomóż im w rozwoju świadomym językiem
"Co powiedzą inni?"
To zdanie, które znajdujemy odtworzone w nieskończonych odmianach („Zrobiłeś z siebie głupca na oczach wszystkich”), przypomina nam, jak często patrzymy na innych, aby być wzorem (i osądzać!) nasze zachowanie. Przerwij to błędne koło. Być może Ty także musiałeś w dzieciństwie mierzyć się z ciągłymi porównaniami z innymi: teraz masz okazję zmienić ten model edukacyjny. Oprócz upokarzania, postaw inni jako środek porównawczy nie pomaga dzieciom rozwinąć poczucia bezpieczeństwa e samocentrowanie. Celem nie jest patrzenie na to, co robią inni, ale obserwacja siebie poprzez ocenę potrzeb i działań według własnego sumienia: dotyczy dzieci, ale także dorosłych.
"Nie musisz płakać!"
Kto powiedział, że nie trzeba płakać? To niesamowite, ile razy próbujemy nakłonić dzieci do przezwyciężenia lęków bez patrzenia nasz. Jak byś się czuł, gdyby w chwili rozpaczy ktoś cię zechciał rozkazałby nie płakać i nie robić tragedii, minimalizowanie Co czujesz? Tutaj staramy się najpierw nie skrzywdzić tych, którzy są przed nami, bez względu na to, czy jest to dorosły, czy dziecko, i mieć wrażliwość zdolną do zademonstrowania naszej uczestnictwo emocjonalnebez popadania w niepokój. W obliczu płaczu po prostu spróbuj zapytać „Dlaczego płaczesz?” i pozostań w postawie otwarcie i spokój, bez pocieszania i umniejszania, co do chwila łez, złości lub ciszy. Kiedy akceptujemy te silne emocje, nie blokując ich, od razu się uspokajają, a my czujemy się lżejsi: spróbuj to zrobić także ze sobą i osobami wokół ciebie, otworzy to nowe drogi raport.
„Ze wszystkim, co dla Ciebie robię”
Tak, to prawda: każde dziecko ma umowę dług który nigdy nie opłaci się rodzicowi, ponieważ zawdzięcza swoje życie. Nie oznacza to jednak, że trzeba o tym pamiętać w każdej chwili, przecież ten dług jest taki sam, jaki jesteś winien tym, którzy cię wychowali. Takie zwroty („Sprawiasz, że umieram”, „sprawiasz, że jestem chory”), nawet jeśli są powiedziane niewinnie, powoli przyczyniają się do tworzenia poczucie winy rozwój. Poczucie winy, obok niepewności, jest jednym z najcięższych spadków, jakie możemy przekazać dziecku, ponieważ stwarza poczucie ciężaru, którego trudno się pozbyć nawet w wieku dorosłym. Jeśli ktoś w twoim dzieciństwie zwiększył twoje poczucie winy z powodu rzeczy, rozwiąż ten emocjonalny węzeł i dowiedz się, jak dać swoim dzieciom Inna perspektywa, swobodniejszy i szczęśliwszy.
"Nie wstydzisz się?"
Ciekawość o seksie i poczucie zakazanego reprezentuje ważną fazę wzrostu, którą należy traktować z równą delikatnością i ciekawością: nigdy nie przeciągaj pojęcie grzechu lub moralność, lepiej podać proste i jasne wyjaśnienia. Postawa otwarte i płynne szanować to, co się dzieje, małe i duże problemy życia codziennego, pomoże dziecku stawić czoła młodości i dorosłości z większą świadomością, wyróżniając zachowania funkcjonalne do jego dobrego samopoczucia (odpowiedzialnego picia, doświadczania bez narażania się na niebezpieczeństwo, ochrony własnego zdrowia) przed dysfunkcyjnymi postawami. Tam wstyd jest to uczucie głębokiego dyskomfortu i prowadzi do potępienia samego siebie: nie pozwólmy dzieciom wpaść w tę pułapkę. Uczymy się razem śmiać się ze wstydu i bawić się lekkością, wiedząc, że wszyscy się mylimy, a potępianie siebie jest bezużyteczne. Uwalnianie emocji, trzymanie się za ręce w przygodzie życia i pomoc dziecku w rozwoju zaufanie, siła, świadomość to podróż, która się zdarza dzień po dniu, z cierpliwością i nieskończoną miłością.
