Zainspirowany brazylijską komedią „A Mulher Invisivel”, która pozostawała w kinach przez ponad 20 tygodni, film opowiada historię Guido (Claudio Bisio), 50-letniego romantycznego marzyciela, którego życie rozpada się, gdy tylko on zostaje pozostawiona przez historyczną dziewczynę, którą uwielbia
Co za miła niespodzianka została określona przez reżysera Alessandro Genovesi „auto-przedstawienie Trumana”, w którym bohater żyje w najbardziej twórczej części swojego umysłu, tej generowanej przez cierpienie, ale która, być może trochę cynicznie, staje się pod pewnymi względami także najzabawniejsza. To film, który mówi, jak bardzo miłość może zranić. To jest dobre.
Co za miła niespodzianka opowiada historię Guido Masetti (grany przez komika Claudio Bisio), a pięćdziesięcioletni z Mediolanu, romantyk i marzyciel, która uczy literatury w liceum w Neapolu. Bisio, ups Guido, jest zaręczony z jednym Neapolitańska dziewczyna (Anna Ammirati) że on uwielbia. Jednak pewnego dnia wraca do domu z kwiatami dla swojej ukochanej, ale ona wyjawia mu wprost, że jest w ciąży z innym mężczyzną, muskularnym szyprem, od którego została odebrana i zabrana na zawsze. Pozostawiony samemu sobie Guido wpada w całkowitą rozpacz i czuje, jak jego życie się rozpada: kiedy spotyka lub poznaje inne dziewczyny, nie może myśleć o niczym innym niż o swoim byłym, który go opuścił. Guido może jednak liczyć na bliskość Paolo (Frank Matano), jego apatyczny były uczeń, który od tego czasu został nauczycielem gimnastyki i jego najbliższym przyjacielem.
Ale pewnego dnia w domu Guido dzwoni do drzwi wspaniały sąsiad, Silvia (Chiara Baschetti) i jego życie wydaje się znowu się uśmiechać. Dziewczyna nie jest sama wspaniały ale kibicuje własnemu zespołowi, uwielbia chodzić po domu w skąpej bieliźnie i seksowny docenia wszystkie małe romantyczne gesty, które uwielbia robić Guido, takie jak na przykład wyjście na rower, rozdawanie bukietów kwiatów, wspólne oglądanie zachodu słońca. Jest (lub wydaje się) materializacją idealnej kobiety, a między nimi natychmiast wybucha niepohamowana namiętność.
Oczarowany przez wspaniałą Silvię, Guido w końcu prosi ją o rękę. Ale w tym momencie jego przyjaciel Paolo interweniuje i zaprasza go, aby się uspokoił, wskazując, że być może biegnie trochę za dużo
Pewnego dnia Paolo przypadkowo spotyka Guido, gdy idzie alejkami i rozmawia ze sobą, podąża za nim do restauracji, gdzie zauważa, że zachowuje się tak, jakby jadł obiad z inną osobą bez nikogo w pobliżu. posiadać fantastyczny świat.
Paolo postanawia bardzo zaniepokoić mediolańczyka rodzice przyjaciela (bezprecedensowe i piorunujące połączenie Ornella Vanoni i Renato Pozzetto), którzy pędzą do Neapolu zmartwieni. Będąc w domu Guido, bohater przedstawia im, jakby naprawdę istniał, swoją nową dziewczynę, tę dziewczynę, którą jednak widzi tylko on. Rodzice i Paolo pokazują mu kilka jednoznacznych zdjęć, ujawniają mu, że Silvia nie istnieje i że to tylko wynik jej żarliwości wyobraźnia.
Ale jeszcze jeden skręcać jest gotowy do działania: pojawia się sąsiad, Giada (Valentina Lodovini), która przez około dwa lata mając kuchnię własnego mieszkania graniczącą z salonem Guido, słucha go rozmarzona i ekstatyczna, uważa go za wrażliwą istotę i z kolei dostrzegadoskonały człowiek, dokładne przeciwieństwo tego, czym jest jej mąż, okropnym mężczyzną, który teraz prawie ją przeraża. Kiedy ta umiera, Giada nagle odnajduje się w końcu wolna i po pewnym czasie udając, że potrzebuje cukru, udaje jej się znaleźć odwagę, by pojawić się w domu Guido, który jednak od razu wierzy, że ta kobieta reprezentuje również jego inną projekcję i źle ją traktuje, odpycha ją. Z czasem jednak zda sobie sprawę, że Giada jest w rzeczywistości jeden prawdziwa kobietaz krwi i kości iz jego pomocą będzie mógł ostatecznie wypędzić „ducha” Silvii, mieszkając z nią autentyczna miłość i kończąc opowiadając swoją niesamowitą przygodę w odnoszącej sukcesy książce pod wymownym tytułem „Doskonała kobieta”.
