Życie, ból, wyzwania: historia pierwszej kobiety, która ukończyła medycynę we Włoszech, która na początku XX wieku założyła Casa dei Bambini w rzymskiej dzielnicy San Lorenzo, gdzie mogła dorastać w imię niepodległości
Maria Montessori: biografia
Maria Tecla Artemisia Montessori urodziła się w Clairvaux, w prowincji Ankona, 31 sierpnia 1870 r. Rodzicami są Renilde Stoppani, córka właścicieli ziemskich, i Alessandro Montessori. W 1875 roku jego ojciec został urzędnikiem w Ministerstwie Finansów, dlatego rodzina przeniosła się do Rzym, gdzie Maria będzie prowadzić studia. Po maturze uzyskanej z ocenami doskonałymi Maria Montessori, która posiada świetną pasja do matematykipostanawia zapisać się na Uniwersytet Rzymski na Wydziale Fizyki, Matematyki i Nauk Przyrodniczych. W 1892 roku została przyjęta na kurs medycyny, a później wstąpiła do kliniki psychiatrycznej w Rzymie. Praca dyplomowa Marii Montessori na temat Halucynacje o treści antagonistycznej jest kontynuowana przez Sante De Sanctis, psychiatrę i psychologa, uważanego za ojca neuropsychiatria dziecięca we Włoszech.
Pierwsza lekarka we Włoszech
Maria Montessori będzie pierwszą kobietą, która ukończy studia medyczne we Włoszech. Po ukończeniu studiów rozpoczyna pracę w UAMSzpital San Giovanni jako asystent, gdzie pracuje u boku De Sanctis i Montesano. Giuseppe Ferruccio Maria Montesano, psycholog, psychiatra i jeden z założycieli neuropsychiatrii dziecięcej we Włoszech, wraz z Marią współtworzy National League for the Protection of the Child, w 1901 roku. Powstaje głęboki związek między nimi na poziomie zawodowym i ludzkim: rozpala się pasja i Mario rodzi się ze związku. Jednak nieślubne dziecko to wstyd dla Włoch w tamtych czasach, a matka Montesano odmawia kategorycznie ślub.
Dom Dziecka Marii Montessori
Giuseppe Montesano, który nigdy nie pozna swojego syna, początkowo mówi Marii, że chce nadać dziecku jego imię i postanawia powierzyć go opiece trzeciej osoby od urodzenia. Obiecuje swojemu partnerowi, żeUnia na całe życie, nawet bez małżeństwa, ale niecały rok później poślubia inną kobietę. Maria jest zdruzgotana; zgodziwszy się teraz porzucić swoje dziecko, rzadko widuje dziecko, które nie zna tożsamości dziecka prawdziwa matka. Ta odnosząca sukcesy, odważna i inteligentna kobieta wpada w głębiny kryzysjednak z udręki i bólu niespokojnego życia rodzi się spojrzenie zdolne wyjść poza własną historię, aby otworzyć się na los wszystkich dzieci poprzez pielęgnowanie nadziei, akceptacji, miłości. Pierwszy urodził się w 1907 roku Dom Dziecka w rzymskiej dzielnicy San Lorenzo, dotychczas trudnym miejscu, o wysokiej śmiertelności niemowląt, ubóstwo i niepokojące warunki sanitarne.
Od faszyzmu po wyjazdy do Indii
Słynna metoda Montessori zaczyna być tłumaczona na całym świecie, szkoły rozprzestrzeniają się wszędzie. Jednak lata faszyzmu przerywają ten moment wielkiego entuzjazmu i otwartości. Wydaje się, że Mussolini powiedział o niej: „Una gran ból w dupie! ”. Maria podejmuje decyzję o kontynuowaniu studiów w innym miejscu i zaczyna dużo podróżować. To będzieIndie aby ją powitać: w tym kraju, który nazywa ją Wielkim Nauczycielem, zdejmuje czarne ubranie, by w końcu założyć biały kolor. Rozpoczyna się jeden z najbardziej płodnych okresów życia.
Metoda Montessori
Kiedy ma piętnaście lat i jest teraz nastolatkiem, Mario spotyka Marię: od tego momentu oboje zostaną powiernicy i przyjaciele, do tego stopnia, że razem założyli Międzynarodowe Stowarzyszenie Montessori. Pod koniec swojego życia Maria Montessori, która przez lata nadal definiuje Mario jako wnuka lub adoptowanego syna, w końcu ujawnia prawdę: „mój syn” przyznaje publicznie i wreszcie wydaje się, że serce jest w stanie znaleźć spokój po latach dręczyć. Plik twarz tysiąca lirów autorstwa Marii Montessori staje się symbol nowego sposobu uczenia się, nowej szkoły, która będzie w stanie spotykać się i rozważać najmłodszych w duchu niezależności. Miłość do dziecka, dla którego kobieta nie była w stanie rzucić wyzwania społeczeństwu tamtych czasów, przekształca się w projekt pedagogiki pragnącej wspomóc rozwój wolne istoty ludzkieautonomiczne: myśliciele krytyczni, zdolni do wzięcia odpowiedzialności za własne istnienie.
