Choroba zwyrodnieniowa ośrodkowego układu nerwowego, choroba Parkinsona, choć sama w sobie nie jest śmiertelna, może powodować komplikacje i utrudniać codzienne życie. Dowiedzmy się, co ją powoduje, jak można ją zdiagnozować i - po części - leczyć
Jedną z nich jest choroba Parkinsona choroba zwyrodnieniowa ośrodkowego układu nerwowego który powoduje zaburzenia ruchowe i został po raz pierwszy opisany w 1817 roku przez Jamesa Parkinsona, brytyjskiego lekarza, który opublikował esej na temat tego, co nazwał paraliżem pobudzającym.
Jest to choroba niezakaźna, ale chronicznyto znaczy, który utrzymuje się przez długi czas, np progresywnyczyli z czasem pogarsza się. Obecnie wielu badaczy uważa, że choroba Parkinsona jest wynikiem połączenia określonej predyspozycji genetycznej z narażeniem na jeden lub więcej czynników środowiskowych.
Przyczyny
Choroba Parkinsona jest spowodowana biochemicznie przewlekła i postępująca degeneracja który wpływa głównie na niektóre struktury ośrodkowego układu nerwowego, w szczególności tam, gdzie wytwarzana jest dopamina, neuroprzekaźnik regulujący kontrolę ruchów ciała.
Przeprowadzono liczne eksperymenty i po uzyskanych wynikach stwierdzono, że przyczyny odpowiedzialne za tę patologię wydają się być wielorakie i współdziałają ze sobą, tworząc rodzaj wzmocnienia, które prowadzi do dysfunkcji neuronów, atrofii i ostatecznie śmierci komórki.
Wśród czynników zaangażowanych w rozwój choroby są aspekty, które dotyczą starzenie się (średni wiek początkowych objawów to 60 lat), genetyka, środowisko i egzogenne toksyny, ale także wirusy, czynniki endogenne (np. stres oksydacyjny wywołany przez wolne rodniki), uszkodzenie komórek i w końcu apoptoza (proces programowanej śmierci komórki).
Objawy
Pierwsze objawy choroby Parkinsona są początkowo łagodne i pojawiają się stopniowo. Mogłyby obejmować:
- lekkie drżenie,
- trudności ze wstawaniem z krzesła,
- powolne pisanie, które wydaje się nieczytelne lub małe,
- utrata nici mowy lub myśli,
- uczucie zmęczenia, drażliwość, depresja bez wyraźnego powodu.
- utrata wyrazu twarzy.
W miarę postępu choroby drżenie, które dotyka większość osób z chorobą Parkinsona, może zacząć przeszkadzać w codziennych czynnościach, a chorzy mogą nie być już w stanie utrzymać przyborów w bezruchu lub mogą zdawać sobie sprawę, że potrząsanie również utrudnia czytanie książki.
Jednak najczęstsze i główne objawy to: drżenie, sztywność, spowolnienie ruchu i niestabilność pozycji.
Diagnoza
Choroba Parkinsona jest zwykle diagnozowana przez a neurolog który ocenia objawy i ich nasilenie. Nie ma konkretnego testu, który pozwoliłby jednoznacznie zidentyfikować chorobę, czasami osobom z podejrzeniem choroby Parkinsona podaje się leki przeciw chorobie Parkinsona, aby sprawdzić odpowiedź.
W niektórych przypadkach specjalistyczne skany mózgu, takie jak Skany SPECT lub PET, mogą wesprzeć diagnozę, wykrywając niedobór dopaminy w mózgu.
Opieka
Nie ma nadziei na wyleczenie choroby Parkinsona. Wielu pacjentów z łagodnymi postaciami nie wymaga leczenia przez kilka lat od wstępnej diagnozy; gdy objawy się nasilają, lekarze zwykle przepisują pierwszy lewodopa (L-dopa), co pomaga przywrócić równowagę dopaminy w mózgu.
U ciężkich pacjentów a Operacja mózgu znany jako pallidotomia okazało się, że pośrednio skutecznie zmniejsza objawy.
Chociaż choroba Parkinsona nie jest sama w sobie śmiertelną chorobą, z czasem pogarsza się, a na późniejszych etapach pogarsza powodować komplikacje takie jak asfiksja, zapalenie płuc i upadki, które mogą prowadzić do śmierci.
