Autorytet? Nie, dziękuję: jak zostać świadomym rodzicem
Przyprowadź dzieci bliżejniezależność oznacza naukę porównywania się z naszymi lęki i pobudzaj ciekawość jako modalność edukacyjną, która może dodać entuzjazmu do nauki. Poczucie odkrycie, fantasy i wyobraźnia stanowią istotne zasoby na każdym etapie życia.
UŻYJ SWOJEGO GŁOSU
Jeśli kontakt wzrokowy stanowi pierwszą formę komunikacji między rodzicami a dzieckiem, tzw głos odgrywa równie ważną rolę. Poprzez komunikację niewerbalną manifestujemy również to, czego nie mówimy słowami: Twarz który lśni, wygląd, ton głosu i gesty, które wykonujemy nieświadomie oni mówią jak naprawdę się czujemy, dlatego ważne jest, aby śledzić i identyfikować nasze emocje. Jeśli chcesz zwrócić czyjąś uwagę, ostry głos może pomóc, ale nie oznacza to dziecka ani osoby nastolatek zwracaj większą uwagę na wysokie tony. Wręcz przeciwnie, gdy krzyk stają się coraz częstsze, zaczynamy przywiązywać mniejszą wagę: powoli immunizuje, nawet jeśli w środku pozostaje rana. Kształcenie bez krzyku i obrażania oznacza czerpanie siły z wnętrza, spokój podczas burzy, znajdowanie własnej kompas wewnętrzny.
DOWIEDZ SIĘ WYJAŚNIAĆ
To niemożliwe wskazać dziecko, co zrobić, jeśli sami nie jesteśmy przekonani. Chce jeść wcześniej obiad, mówisz nie, ale czy robisz to samo? To nie jest sprawiedliwe. Dzieci uczą sięprzykład, ponieważ przez cały czas obserwują dorosłych, a ich uważne oko niczego nie umknie. Zamiast wykrzykiwać „Nie, przestań posmakować, usiądź! " spróbuj użyć mniejszej liczby zdań wtryb rozkazujący i wprowadź więcej wyjaśnień. Na przykład możesz powiedzieć: „Jeśli jesz przed obiadem, nie będziesz głodny. Może usiądziesz tutaj i pomożesz mi umyć warzywa? Ja też jestem trochę głodny, ale byłoby miło czekać tato i jedzcie wszyscy razem ». W tym prostym zdaniu pojawia się kilka punktów uwagi: przede wszystkim proponujesz, a nie zamawiasz. Ponadto, poza samą kwestią chwili, dajesz nauczanie ważne, ponieważ wartość małego poświęcenia (czekanie na obiad zamiast zjeść od razu) pojawia się w obliczu większego szczęścia (czekanie na tatę i wspólne kolacje). Pojawia się inny aspekt: miałeś odwaga przyznać się do swoich emocji i potrzeb (ja też byłbym głodny), a ty sam zachowujesz się zgodnie z tym, czego uczysz. Dzieci potrzebują konsystencja, spokój, czas zrozumieć. Ten prosty przykład może skłonić nas do refleksji nad wieloma innymi przypadkami życia codziennego.
WALCZ SWOJE LĘKI
Jedna rzecz to niebezpieczeństwa prawdziwy, inny jest przypadek tego, co postrzegamy jako niebezpieczne, ale w rzeczywistości stanowi nasze własne strach. Są dzieci, do których jest to systematycznie zabronionylub próba wyjścia i poznania świata, zabawy, od zjeżdżalni po huśtawkę, a nawet wycieczkę szkolną. "Uwaga! Zostać ostrożnyTo mantra, która rozbrzmiewa w uszach każdego dziecka, jednak dobrze jest ją rozróżnić, próbując oddać świadomy dziecko potencjalnych niebezpieczeństw związanych z uogólnionym lękiem, którego czasami padamy ofiarą. Strach o dziecko jest normalny: to jestemocja naturalne, co stawia nas w grze poza rolą. Jednak gdy czujesz, że zaraz padniesz ofiarą swojego niepewność Zrób krok wstecz. Spróbuj podzielić się swoimi emocjami z partnerem i przyjaciółmi, których czujesz pozytywnie. Badania pokazują, że dorastanie z nadmiernie niespokojnymi rodzicami obniża samoocenę i nasila stałe poczucie bycia strach wobec świata.
ODKRYJ SIĘ I BĄDŹ POWAŻNY
Prawda jest taka, że nie zawsze mamy cierpliwość udzielać wyjaśnień. My sami jesteśmy pełni lęków; staramy się powiedzieć dzieciom, co to jest lepszy dla nich i często kończy się zajęciem stanowiska i wydawać się konsekwentni, trzymamy się naszych przekonań, chowając się za nimi pozorne papiery wartościowe. W okresie dojrzewania dyskusja okazuje się kluczowym krokiem. Rodzina nie przyjmowała niczego za pewnik e powód razem ma cenne narzędzie dla dobrego samopoczucia całego systemu. Słuchaj swoich emocji, wyjdź ze swoich lęków, naucz się komunikować z empatią, szczerze stawiając czoła partnerom i dzieciom, autentyczny, bezpośrednio, bez podstępu. O to w tym wszystkim chodzi: zgodzić się na użycie własnego czas z radością, wiedząc, jak to zainwestować. Kiedy ktoś zadaje sobie trud, by usiąść obok nas i cierpliwie pomóc nam zobaczyć możliwe konsekwencje naszych działań, stajemy się bardziej świadomi, świadomyzdolni do rozumowania naszymi głowami. Wychowanie z autorytetem oznacza towarzyszyć zamiast próbować kierować życiem dziecka, wiedząc, że każdy jest powołany, aby je odebrać odpowiedzialność własnego istnienia.
